Babie lato to jesienny okres słonecznej i ciepłej pogody. W okresie tym możemy często zauważyć unoszącą się w powietrzu nić przędna niektórych pająków. Nici przędne, nazywane babim latem, wytwarzane są zwykle przez młode pająki obu płci. Na tych cienkich, długich nitkach pająki, które je uprzędły rozprzestrzeniają się na duże odległości.
1. Zabawa: Muzykalny pajączek
(zabawa pochodzi z książki: dr Marzeny Staniek – Instrumenty perkusyjne w edukacji muzycznej dziecka)
Nauczyciel rozdaje dzieciom bębenki lub plastikowe pełne krążki gimnastyczne. Podczas recytacji wierszyka przedszkolaki stukają o błonę bębenka najpierw paluszkami prawej ręki, potem lewej, a na końcu obiema rączkami. Stukanie rozpoczynają od kciuka, a kończą na małym paluszku. Słowa wierszyka są ułożone w taki sposób, aby każdy wers rozpoczynał się od kciuka, a kończył na małym paluszku. Zabawę możemy wykonać uderzając paluszkami o plecy kolegi.
RYMOWANKA
Mały pajączek na bębenku gra.
Palcami stuka, każdy go słucha,
bo tak pięknie gra.
2. Zabawa: Małe pajączki
(zabawa pochodzi z książki: dr Marzeny Staniek – Papierowe czary – zabawy do wierszy i piosenek)
Dzieci siedzą na dywanie w kole. Podczas recytacji rymowanki lub śpiewania piosenki przedszkolaki wykonują opisane poniżej czynności.
PIOSENKA
Małe pajączki zgrabne mają rączki.
Plotą pajęczynkę, by nakarmić swą rodzinkę.
Nagle przyszedł wiatr,
dmuchnął w cały świat.
Zerwał pajęczynkę
przewrócił rodzinkę.
| Małe pajączki | – pokazują paluszkami wzrost pajączka |
| zgrabne mają rączki. | – zaciskają i otwierają dłonie |
| Plotą pajęczynkę, | – wykonują młynek |
| by nakarmić swą rodzinkę. | – zbliżają dłonie do ust |
| Nagle przyszedł wiatr dmuchnął w cały świat. |
– poruszają rączkami nad głową |
| Zerwał pajęczynkę | – poruszają rękami w różnych kierunkach |
| przewrócił rodzinkę. | – przewracają się na podłogę |
II WERSJA ZABAWY
Dzieci dobierają się w pary i stoją w dowolnym miejscu sali. Każda para otrzymuje jeden, długi pasek papieru toaletowego, który powinien się składać z dziesięciu prostokątów. Każda osoba w parze trzyma jeden koniec taśmy papieru toaletowego. Przed rozpoczęciem zabawy z rymowanką dzieci zostają zamienione w małe pajączki i zwijają swoją taśmę w rulonik. Podczas recytacji przedszkolaki wykonują opisane poniżej czynności.
| Małe pajączki zgrabne mają rączki. Plotą pajęczynkę, by nakarmić swą rodzinkę. |
– powoli rozwijają rulonik |
| Nagle przyszedł wiatr, dmuchną w cały świat. |
– poruszają rozwiniętą taśmą w prawą, a następnie lewą stronę |
| Zerwał pajęczynkę. Przewrócił rodzinkę. |
– ciągną taśmę w swoją stronę (taśma zostaje rozerwana) |
Po zakończeniu zabawy dzieci siadają na dywanie i rwą swój kawałek taśmy na pojedyncze prostokąty. Figury geometryczne powinny być ułożone przed każdym dzieckiem. Następnie uczestnicy zabawy porównują liczbę elementów i wskazują osobę w danej parze, która ma ich więcej.
3. Zabawa: Pani Pajęczyca
(zabawa pochodzi z książki: dr Marzeny Staniek – Melorytmiczna koncepcja wspomagająca naukę czytania)
PIOSENKA
Pająk pięć nóżek ma.
nóżki podskakują hop-sa-sa.
Podskakują w prawo, podskakują w lewo.
Podskakują, podskakują,
aż pod same niebo.
Przygotowanie:
Przed rozpoczęciem zabawy należy przygotować dwa komplety kartoników z pajączkami. Pierwszy komplet opisany zostaje małymi literami, a drugi komplet odpowiednikami dużych liter. Należy pamiętać, aby w obrębie jednego kompletu litery nie powtarzały się. Następnie nauczyciel układa krzesła (jedno za drugim) tworząc dwa rzędy. Krzeseł powinno być tyle, ilu jest uczestników w zabawie. Do oparcia każdego krzesełka należy przywiązać jeden koniec włóczki lub sznurka, natomiast cały kłębek każdy przedszkolak trzyma w dłoniach. Dzieci siedzą na krzesłach. Każdy uczestnik zabawy otrzymuje zawieszkę w kształcie pajączka z napisaną na jego brzuszku literą. Jedna grupa otrzymuje zawieszki z małymi literami, a druga z dużymi literami.
Przebieg zabawy:
Podczas śpiewania piosenki o skaczącym pajączku, dzieci siedząc na krzesłach poruszają paluszkami naśladując skaczącego pajączka. Gdy w akompaniamencie pojawi się niespodziewanie fragment melodii wykonanej techniką staccato wówczas nauczyciel wypowiada dowolną głoskę, a dwójka dzieci, które mają plansze z odpowiednią literą (małą oraz dużą) wstają i rozwijając swoją włóczkę siadają na krzesłach partnera siedzącego w przeciwnym rzędzie. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie, wywołując wszystkie głoski. Po zakończeniu zabawy pomiędzy krzesłami powinna znajdować się plątanina sznurków tworząca pajęczynę. Ćwiczenie możemy przeprowadzić jeszcze raz, ale tym razem dzieci będą wracały na swoje poprzednie miejsca zwijając swoje sznurki.
4. Zabawa: Szybkie pajączki
(zabawa pochodzi z książki: Grażyny Wójtowicz – Elementy Metody Integracji Sensorycznej)
Przygotowanie:
Przed rozpoczęciem zabawy należy rozciągnąć gumę krawiecką (jak pajęczynę) między stolikami na wysokości około 0,5 metra. W następnej kolejności pod utworzoną pajęczyną rozkładamy kolorowe piłeczki.
Przebieg zabawy:
Zadanie dzieci będzie polegało na zbieraniu piłeczek według ustnej instrukcji nauczyciela. Podczas wykonywania zadania przedszkolaki powinny poruszać się bardzo zgrabnie pomiędzy rozciągniętą pajęczyną. Wyznaczamy zadania dla szybkich pajączków:
- przynieś dwie czerwone piłki prawą ręką,
- przynieś dwie zielone piłki prawą ręką i jedną żółtą lewą ręką,
- wytocz dwie czerwone piłki,
- jedną zieloną piłkę przynieś w prawej ręce i jedną żółtą w lewej ręce
Zaprezentowane ćwiczenie jest bardzo wszechstronne, ponieważ ćwiczy dużą motorykę (pełzanie, czołganie, czworakowanie), małą motorykę (chwytanie, przenoszenie), mięśnie obręczy barkowej, pamięć i koncentrację słuchową, stymuluje układ przedsionkowy (zmiana pozycji głowy).
